Ανασκόπηση 2015 (Μέρος Α)

 

Όπου σήμερα, όπως κάνουμε κάθε χρόνο αφιερώνουμε τις δυο τελευταίες εκπομπές σε μια ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει με τη ματιά του Infowar.
Αδιαφορούμε συνήθως για τα γεγονότα αυτά κάθε αυτά και αναζητούμε τον απόηχό τους και τις τάσεις που διαμορφώνονται.
Και το 2015 ήταν μια χρονιά που όπως είχαμε προβλέψει ξεκίνησε με τρόμο στις 7 Ιανουαρίου με τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo.

Και ενώ όλοι καταδικάζαμε – ως οφείλαμε τα ανθρωπόμορφα κτήνη που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις κι τιμούσαμε τα αθώα θύματα – εμείς θελήσαμε να εξετάσουμε και το ρόλο της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής σε εκείνες τις επιθέσεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 http://info-war.gr/52718-2/

 

 

 

 

 

Όχι μόνο πολιτικό αλλά και οικονομικό προτεκτοράτο η Ουκρανία

Ένα ποτήρι νερό στα μούτρα και μια έκρηξη οργής που συμπυκνώθηκε στη φράση «άντε στο διάολο εξαφανίσου από τη χώρα μου» ήταν η απάντηση του ουκρανού υπουργού Εσωτερικών, Άρσεν Αβάκοβ, στον Μιχαήλ Σαακασβίλι που αφού έφυγε διωγμένος από τη Γεωργία, όπου πλέον καταζητείται για ακραίες περιπτώσεις διασπάθισης δημόσιου χρήματος, την τελευταία διετία στην Ουκρανία αποτελεί ακλόνητη σταθερά του πολιτικού συστήματος.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Ο υπουργός Εσωτερικών δεν ήταν κι ο μοναδικός κυβερνητικός που εξανέστη με τα έργα και τις ημέρες του ανθρώπου που οδήγησε σε πόλεμο τη Γεωργία με την Ρωσία το 2008, κατ’ εντολή των αμερικάνων νεοσυντηρητικών. Πυρ και μανία έγινε εναντίον του ακόμη κι ο ουκρανός πρωθυπουργός Αρσένιι Γιάτσενουκ, που χαρακτήρισε δημόσια τον Σαακασβίλι «κλόουν». Κι ας ήταν αυτός που διόρισε τον «αμερικάνο φίλο» κυβερνήτη στην Οδησσό, ρίχνοντας όχι απλά λάδι αλλά τόνους πυρίτιδας, με αυτή του την κίνηση, στη φωτιά των ρωσο-ουκρανικών σχέσεων. Τώρα όμως που η δημοτικότητα του Γιατσενούκ έχει πέσει στο ναδίρ, καθώς αδυνατεί να εξασφαλίσει την κυβερνητική ενότητα όπως φάνηκε από την απροθυμία του κυβερνητικού συνασπισμού να ψηφίσει τον προϋπολογισμό με τα ακραία μέτρα λιτότητας που ζήτησε το ΔΝΤ ως όρο για την χρηματοδότηση της χώρας με 40 δισ. ευρώ, ενώ αντίθετα η δημοτικότητα του Σαακασβίλι έχει εκτιναχθεί στα ύψη, ο εκλεκτός των Αμερικάνων αποτελεί κόκκινο πανί ακόμη και για τους εξωνημένους ουκρανούς πολιτικούς.
ΗΠΑ και ΕΕ αντίθετα φαίνεται πως δύο χρόνια μετά την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανούκοβιτς δίνουν ανεπιφύλακτα το χρίσμα στον εκλεκτό του Λευκού Οίκου για να ηγηθεί της Ουκρανίας και να χειρισθεί εν λευκώ όλες τις αναδιαρθρώσεις που έχουν δρομολογηθεί για να αποσπασθεί η χώρα οριστικά από τη Ρωσία και να προσδεθεί οργανικά στη Δύση. Κίνηση ματ σε αυτή την πορεία είναι η ενεργοποίηση της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ουκρανίας και ΕΕ από την 1^η Ιανουαρίου, καθώς ήδη έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις, όπως για παράδειγμα την εκδίωξη της Ουκρανίας από τη ζώνη ελεύθερου εμπορίου των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, με πρωτοβουλία του Κρεμλίνου. Αντίδραση αναγκαστική και αναμενόμενη καθώς σε αντίθετη περίπτωση η οικονομική ολοκλήρωση της Μόσχας θα κατακλυζόταν από αδασμολόγητα ευρωπαϊκά προϊόντα. Από δω και πέρα όμως στα ουκρανικά προϊόντα θα επιβάλλονται δασμοί ύψους 6% για να εισαχθούν στη Ρωσία και το οικονομικό της μπλοκ, αποκόβοντας την βίαια και οριστικά μετά την διακοπή που επήλθε το 2014-2015 από μια αγορά με την οποία είχε χτίσει επί χρόνια πολλαπλές συμπληρωματικότητες. Ωστόσο, η οικονομική ένταξη της Ουκρανίας στη Δύση, που προωθείται επίσης με υπογραφή διμερών συμφωνιών για ελεύθερες συναλλαγές με χώρες όπως ο Καναδάς, το Ισραήλ, κ.α. θα σημάνει την εξαθλίωση του πληθυσμού της!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν στις 3 Ιανουαρίου 2016 

http://info-war.gr

Τρεις όμορφες Ουκρανές και ο άσχημος ναζιστής

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ «ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ’90 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΝΙΓΓΟΣ

Γράφει ο Αντίοχος

Ένα βράδυ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο γράφων επιχείρησε να περάσει με το μηχανάκι του από την Πλατεία Κάνιγγος, αλλά έπεσε σε μέγα πλήθος και καθηλώθηκε.
Μια λαοθάλασσα είχε κατακλύσει απ’ άκρου εις άκρον την Πλατεία, με τη μεγάλη της πλειοψηφία να αποτελείται από εύθυμους πιτσιρικάδες. Σταμάτησα, λοιπόν, να δω το θέαμα. Σε λίγα λεπτά, από ένα μπαλκόνι βγήκε μια γνωστή φιγούρα της μεταμεσονύκτιας τηλεοπτικής ζώνης, που ξεστόμιζε ευχές και κατάρες και διασκέδαζε τον λαουτζίκο. Η οργανωμένη πιτσιρικαρία, που κρατούσε στα χέρια της… αγγούρια (ίσια και στραβά…), άρχισε τότε να σκούζει σε γηπεδικό ρυθμό: «Ένωση Κεντρώων, οέ, οέ, οέ!». Τα πρώτα λεπτά, η φιγούρα είχε ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, πιστεύοντας πως… θριαμβεύει. Αλλά το χαμόγελο κόπηκε, όταν άρχισαν να πέφτουν κατά πάνω του τα πρώτα αυγά και γιαούρτια και η «μεγαλειώδης συγκέντρωση» τελείωσε άδοξα.

Αν κάποιος μου’ λεγε εκείνη την ώρα ότι μετά από 25 χρόνια αυτή η γραφική φιγούρα θα γινόταν… ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του τόπου, θα τον έστελνα στο… διάολο. Αλλά, ήρθαν οι χρόνοι κι οι καιροί που το αδύνατο έγινε δυνατό! Τι άλλο να πω; Και μη χειρότερα!

Read more: http://www.oparlapipas.com/2016/01/90.html#ixzz3wY1x6rjD