Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Αντισταθείτε! Οργανωθείτε!


Η έκθεση της τράπεζας Ρότσιλντ θεωρεί απίθανο το ενδεχόμενο Grexit, διότι θα ήταν καταστροφικό για τις διεθνείς χρηματαγορές. Θα είχε επιπτώσεις επιπέδου Lehman Brothers. Αυτό είναι το υπερόπλο που διαθέτει η πατρίδα μας, όπως επανειλημμένως έχει τονίσει το ΕΠΑΜ και ο Δ. Καζάκης. Αντιθέτως η απλή αναστολή πληρωμών των τόκων που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται από την έκθεση ως διαχειρίσιμη κρίση για την ευρωζώνη και την ΕΕ. Η έκθεση καταλήγει ότι ορθώς ζητείται γενναίο κούρεμα τ...ου υποτιθέμενου χρέους της χώρας μας και ότι η φιλολογία - κινδυνολογία πέρι Grexit από τη Μέρκελ (και τα μνημονιακά κόμματα) είναι μπλόφα, διότι δεν συμφέρει τις διεθνείς χρηματαγορές.
Στην έκθεση αναφέρεται επίσης ότι η υποτιθέμενη διάσωσή μας ήταν στην πραγματικότητα διάσωση των γερμανικών και λοιπών ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών.
Αποκαλύπτει δηλαδή ότι ως λαός δεν πρέπει να πληρώσουμε ένα χρέος, για το οποίο δεν ευθυνόμαστε. Η διάσωση ξένων τραπεζών από την εσφαλμένη επένδυσή τους στις ελληνικές κυβερνήσεις δεν αποτελεί οφειλή του Ελληνικού Λαού. Ούτε βεβαίως επιτρέπεται να υποφέρει ο Ελληνικός Λαός εξαιτίας εσφαλμένων επενδύσεων ξένων τραπεζών. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΑΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΩΦΕΙΛΑΝ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΩΣ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΞΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ.
Αντισταθείτε! Οργανωθείτε! Εμπιστευθείτε όσους ανιδιοτελώς έλεγαν από την αρχή ότι ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΧΡΕΟΣ.
Το ΕΠΑΜ δικαιώνεται για ακόμα μία φορά. Γιατί το ΕΠΑΜ απαρτίζεται από Έλληνες πολίτες που πονάνε αυτόν τον τόπο, όχι από ευτελισμένους πολιτικούς που δεν έχουν επαφή με την κοινωνία, δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και χρηματίζονται από τη Siemens και τη διεθνή οικονομική ολιγαρχία.
Δεν χρειάζεται πίστη ή ελπίδα. Χρειάζεται κοινή λογική, ενότητα και σχέδιο απελευθέρωση του Λαού μας. Χρειάζεται το σχέδιο του ΕΠΑΜ.

Παραθέτω την έκθεση (στα αγγλικά) για όποιον θέλει το αυθεντικό κείμενο.
http://www.newsbeast.gr/…/macro-highlights-january-12th-201…

H Ευρωζώνη σε κίνδυνο μόνιμης στασιμότητας, λέει η Παγκόσμια Τράπεζα.

Άλλος ένας οργανισμός που προειδοποιεί για τα αδιέξοδα της ευρωζώνης. Μόλις χθες η Ελβετία πήρε τα πρώτα μέτρα για να προστατευθεί η οικονομία και το νόμισμά της από την διαφαινόμενη κατάρρευση του ευρώ. Η ευρωζώνη είναι σε κίνδυνο μόνιμης στασιμότητας, προειδοποιεί με τη σειρά της η Παγκόσμια Τράπεζα σε μια νέα έκθεση.

"Η αδύναμη κατανάλωση, οι αναιμικές επενδύσεις και ο χαμηλός πληθωρισμός θα μπορούσαν να ανατροφοδοτήσει το ένα το άλλο βυθίζοντας σ'ένα αποπληθωριστικό σπιράλ", ολόκληρο το μπλοκ του ενιαίου νομίσματος,αναφέρει η έκθεση Global Economic Prospects της Παγκόσμιας Τράπεζας που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη (14 Ιανουαρίου).



Μετά την αύξηση κατά περίπου 2,6% το 2014, η παγκόσμια οικονομία αναμένεται να αυξηθεί κατά 3% αυτό το έτος, πολύ υψηλότερο από την υποτονική πρόβλεψη για 1,1% στην ευρωζώνη το 2015. Το μπλοκ του ενιαίου νομίσματος είδε έναν αναιμικό ρυθμό ανόδου 0,8 % το 2014, που ήταν περισσότερο συγκυριακός,παρά κάτι ουσιαστικό.

Η έκθεση προσθέτει ότι "η ανάκαμψη σέρνεται στη ζώνη του ευρώ και την Ιαπωνία ως κληροδοτήματα της οικονομικής κρίσης". Κάνει εντύπωση το γεγονός ότι εκθέσεις σαν της Παγκόσμιας Τράπεζας μιλάνε για ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας με κύρια αναφορά στο ΑΕΠ, χωρίς να εξετάζουν αν η άνοδος είναι εικονική ή όχι. Έτσι μιλάνε για ανάκαμψη, ενώ η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει, οι επενδύσεις εξακολουθούν να βρίσκονται στο ναδίρ και το παγκόσμιο εμπόριο παραμένει αναιμικό. Μόλις 2% άνοδο κατέγραψε το παγκόσμιο εμπόριο εμπορευμάτων το 2013, με οριακά καλύτερη επίδοση το 2014.

"Η παγκόσμια οικονομία εξακολουθεί να αγωνίζεται για να αποκτήσει δυναμική καθώς πολλές χώρες υψηλού εισοδήματος συνεχίζουν να παλεύουν με τα κληροδοτήματα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τις αναδυόμενες οικονομίες να έχουν λιγότερη δυναμική από ό, τι στο παρελθόν", δήλωσε οKaushik Basu, επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

"Ανησυχητικό είναι το γεγονός της αναβαλόμενης ανάκαμψης σε ορισμένες οικονομίες υψηλού εισοδήματος, ακόμη και σε ορισμένες χώρες μεσαίου εισοδήματος, η οποία μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα βαθύτερων διαρθρωτικών προβλημάτων", σημείωσε, προσθέτοντας ότι "καθώς η αύξηση του πληθυσμού έχει επιβραδυνθεί σε πολλές χώρες, η ομάδα των νεότερων εργαζομένων γίνεται μικρότερη, βάζοντας εμπόδια στην παραγωγικότητα".

Η τράπεζα θεωρεί ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα έχουν υψηλότερες οικονομικές επιδόσεις το 2015, μιας και επωφελούνται από την πρόσφατη πτώση των τιμών του πετρελαίου, μια ισχυρότερη οικονομία των ΗΠΑ και τα χαμηλά ποσοστά επιτοκίων παγκόσμια. Αν και οφείλουμε να πούμε ότι μια τέτοια πρόβλεψη μοιάζει περισσότερο με ευχή, καθώς οι κοινωνικές ανισότητες και οι πόλεμοι ήδη σαρώνουν σε πρωτοφανή βαθμό όλο και περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες.

Ισχυρίζεται, επίσης, ότι η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, η οποία έχει δει την πτώση των τιμών άνω των 100 δολαρίων το βαρέλι τον περασμένο Ιούλιο σε κάτω από 50 δολάρια, θα πρέπει να οδηγήσει σε μια ανοδική τάση της ζήτησης στις περισσότερες χώρες που εισάγουν πετρέλαιο. Αυτό όμως προϋποθέτει αυξημένο εισόδημα στην οικονομία και εκτεταμένες επενδύσεις. Πράγμα μάλλον αμφίβολο.

Η τράπεζα καλεί επίσης την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα κοπής χρήματος για την τόνωση της ανάπτυξης. Στην πράξη, δηλαδή, να μιμηθεί το παράδειγμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, η οποία έχει κόψει πάνω από 16 τρις δολάρια επιπλέον ρευστό χρήμα για να τονοθεί η οικονομία.

Βέβαια, η Παγκόσμια Τράπεζα δεν ενδιαφέρεται για το τι απέγινε αυτό το επιπλέον χρήμα που έκοψε η Fed των ΗΠΑ. Δεν ενδιαφέρεται να γνωρίζει ότι προκειμένου να μην πυροδοτήσει πληθωρισμό αντισταθμίστηκε με μια άγρια περικοπή αμοιβών και εισοδημάτων των εργαζομένων. Ούτε ενδιαφέρεται να μάθει ότι το χρήμα αυτό χρηματοδότησε τις πολύ μεγάλες περιουσίες, τον επεκτατισμό των αμερικανικών πολυεθνικών και τους πολέμους των ΗΠΑ παγκόσμια.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ είναι έτοιμο να ξεκινήσει τη δικό του πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων - γνωστό ως ποσοτική χαλάρωση (QE)- και θα μπορούσε να το πράξει το συντομότερο στην επόμενη συνεδρίασή του στις22 Ιανουαρίου. Οι αγορές πιέζουν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια και κρατικά ομόλογα προς αυτή την κατεύθυνση. Ενώ η έναρξη αυτή της ποσοτικής χαλάρωσης, θα φέρει ένα νέο κύμα άγριας λιτότητας στους εργαζόμενους της ευρωζώνης και στους κοινωνικούς προϋπολογισμούς των κρατών μελών. Όπως ακριβώς συνέβη και στις ΗΠΑ.

Ο πρόεδρος της τράπεζας που εδρεύει στη Φρανκφούρτη, Mario Draghi, έχει αφήσει αρκετές ενδείξεις ότι η ΕΚΤ θα ακολουθήσει σύντομα στα χνάρια της αμερικανικής Federal Reserve και της Τράπεζας της Αγγλίας ελπίζοντας ότι η ένεση με περισσότερα χρήματα στην οικονομία θα αυξήσει τη ζήτηση.Πρόκειται για μονεταριστική αυταπάτη, που μόνο αποτέλεσμα θα έχει την ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση των υφεσιακών οικονομιών της ευρωζώνης από τις αγορές χρέους.

Η έναρξη της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ θα αυξήσει ταυτόχρονα την πίεση προς τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης για ακόμη μεγαλύτερες περικοπές σε αναγκαίες κρατικές δαπάνες, για ιδιωτικοποιήσεις και μέτρα ακόμη μεγαλύτερης απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας. Όλα αυτά θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση της ευρωζώνης με τις τράπεζες να διοχετεύουν όλο και μεγαλύτερα κεφάλαια στην κερδοσκοπία της χρηματαγοράς και των ομολόγων, όπου οι αποδόσεις είναι υψηλές και εγγυημένες από την παρεμβατική πολιτική της ΕΚΤ.

Το γεγονός αυτό θα στεγνώσει ακόμη περισσότερο την πραγματική οικονομία από διαθέσιμα κεφάλαια και θα επιδεινώσει την κατάσταση των επενδύσεων. Ιδίως σε συνθήκες περιορισμού του εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, της οικονομίας και του κράτους. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κατάσταση αυτή θα σπρώξει ακόμη βαθύτερα σε αποπληθωρισμό και η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να καταφύγει ακόμη και σε κοπή φρέσκου χρήματος παραβιάζοντας τους περιορισμούς νομισματικής κυκλοφορίας που υφίστανται για το κοινό νόμισμα. Μόνο και μόνο για να πυροδοτήσει ένα νέο σπιράλ καθόδου στο πλήρες αδιέξοδο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής απλό. Τι δουλειά έχει μια χώρα σαν της Ελλάδας υπό χρεοκοπία μέσα σε ευρωζώνη που βρίσκεται σε αδιέξοδο; Και με ποιο δικαίωμα λένε αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή; Πόσο θρασύς και επικίνδυνος πρέπει να είσαι για να ισχυρίζεσαι ότι η συμμετοχή της χώρας στο ευρώ είναι μονόδρομος;
 
 

Οι Σαλτιμπάγκοι

l_mott-campus-clowns_600x400
του Γιάννη Σιδέρη
Το χαρακτηριστικό των εκλογών αυτών, πέρα από την πόλωση και την διασπορά του φόβου από τους απερχόμενους εντολοδόχους και το συν αυτώ σύστημα, είναι οι μεταγραφές πολιτικών προσώπων!
Στη γραμμή που χάραξαν οι της «τρόικα» του ΛΑΟΣ, βλέπουμε να πηγαινοέρχονται πολιτικοί γυρολόγοι από κόμμα σε κόμμα, προκειμένου να διεκδικήσουν με μεγαλύτερες πιθανότητες μια θέση στη νέα βουλή!
Ο Οικονόμου η χαρακτηριστικότερη περίπτωση. Προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, πέρασε στην ΔΗΜΑΡ, μετά ανεξαρτητοποιήθηκε και τώρα κέρδισε, δικαίως με την στάση του στο θέμα της προεδρικής εκλογής, εκλόγιμη θέση στο επικρατείας της ΝΔ!
Αλλά, δεν είναι μόνο κάποια πολιτικά πρόσωπα που μεταφέρουν το κοινοβουλευτικό τους σαρκίο σε οποιοδήποτε κόμμα, προκειμένου να διασωθούν πολιτικά. Είναι και κόμματα τα οποία, βλέποντας το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται με την διαφαινόμενη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, παίρνουν αντίστοιχη στάση, ώστε να διεκδικήσουν ρόλο στο αύριο!
Πρώτο και καλύτερο, πιο άλλο άραγε, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου! Συνηθισμένος ο αρχηγός του σε κινήσεις πολιτικού οπορτουνισμού, δεν διστάζει να παίρνει αποστάσεις από το κόμμα με το οποίο συγκυβέρνησε για χρόνια και να προσεγγίζει, μέσω της ρητορικής του φυσικά, το κόμμα με το οποίο βρισκόταν απέναντι όλο αυτό το διάστημα!
Όσο για το νεοσυσταθέν κόμμα του ΓΑΠ, φαίνεται πως ιδρύθηκε μόνο και μόνο για προσωπικούς λόγους από τον πρώην πρωθυπουργό, μια και στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν πρόκειται να είχε κανένα ρόλο! Νά ‘σου λοιπόν και ο ΓΑΠ στο προσκήνιο και πάλι διεκδικώντας την ψήφο του λαού, λες και έχει να κομίσει κάτι νέο! Παρόλα αυτά, με ρητορική που τείνει προς τον αντιμνημονικό πόλο(!) προσπαθεί να ξαναμπεί στο κάδρο!
Το Ποτάμι, σκουπίζοντας κάποιους αποχωρήσαντες από την ΔΗΜΑΡ και τον πανταχού παρών Τατσόπουλο, ένα άνευρο και ασπόνδυλο κόμμα κατασκευή των Μίντια, στοχεύει περισσότερο στους απολιτίκ πολίτες και ιδιαίτερα σε νέες γυναίκες μια και πρόκειται για την κατηγορία εκείνη που έχει μεγαλύτερη σχέση με το λάιφ στάιλ. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα «μορφωμα» που προσπαθεί να εξελιχθεί σε ένα ακόμη εκλογικό ανάχωμα, ώστε να εγκλωβίσει έναν αριθμό ψηφοφόρων.
Το όλο σκηνικό θυμίζει κάτι ανάμεσα σε κακοπαιγμένη κωμωδία για τον λαό και σε τραγωδία για τους πρωταγωνιστές σαλτιμπάγκους της πολιτικής.
Ότι και αν κάνουν, όσο κι αν ανακατέψουν την τράπουλα με τα ίδια φύλλα, ο λαός γνωρίζει τον πολιτικό αριβισμό, την απίστευτη αμετροέπεια και θρασύτητα των σαλτιμπάγκων. Ακόμη και αν κάποιοι από αυτούς εκλεγούν από ένα (αφελές;) τμήμα του εκλογικού σώματος, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους έχει ήδη κατατάξει εκεί ακριβώς που τους αξίζει.
Ακόμη και αν κάποιοι σαλτιμπάγκοι δε, βρεθούν στη νέα βουλή, ο λαός τους έχει ήδη απαξιώσει.
Γιατί οι σαλτιμπάγκοι, ως πλανόδιοι γελωτοποιοί, με φάρσες και κωλοτούμπες προκαλούσαν το γέλιο στο λαό, προσδοκώντας κάποιο αντάλλαγμα.
Η διαφορά με τους πολιτικούς σταλτιμπάγκους είναι ότι, πέρα από γέλιο, προκαλούν και την οργή του λαού, πράγμα βέβαια που ουδόλως τους απασχολεί μέσα στην ανησυχία τους να μην βρεθούν έξω από το κάδρο!
Αυτό ακριβώς δεν έχουν εκτιμήσει όπως θα έπρεπε. Γι’ αυτό και θα το πληρώσουν.
Γι’ αυτό και η ιστορία θα τους καταγράψει ως ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΥΣ.
 
Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας, και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ.
 

Δεν θέλω ούτε το “Βούλωσ’ το!” ούτε το “Μη σταματάς να μιλάς!”.


Ο Ραούλ Βάνεγκεμ εξηγεί γιατί δεν ψηφίζει:

 «Πέρσι, η μικρότερη κόρη μου, γυρίζοντας από το σχολείο μου είπε: “Βρίσκομαι σε μεγάλη αμηχανία. Μου εξήγησαν ότι όλοι έχουν καθήκον να ψηφίζουν. Εν τω μεταξύ, εσύ δεν ψηφίζεις. Εξήγησέ μου γιατί!”»Είχα, τότε, καλά επιχειρήματα, σήμερα είναι ακόμα καλύτερα.»Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε τότε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, ανάμεσα στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς.

 Ήδη όμως από τότε φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί πρώτα απ’ όλα στους δρόμους, με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες ή τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Οι λαϊκοί ρήτορες και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι σοσιαλιστές και “κομμουνιστές” απέδιδαν κατόπιν στον εαυτό τους τα εύσημα και επωφελούνταν για να ασκούν την επιρροή τους στις μάζες. Χωρίς την αποφασιστικότητα των διεκδικητικών κινημάτων δεν θα υπήρχε ούτε μείωση του χρόνου εργασίας, ούτε πληρωμένες διακοπές, ούτε δικαιώματα περίθαλψης, επίδομα ανεργίας, προνόμια που οι πολυεθνικές μαφίες κατεδαφίζουν σήμερα, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων της δεξιάς και της αριστεράς.»
Πολύ σύντομα είδαμε το εργατικό κίνημα να γίνεται γραφειοκρατικό. Φάνηκε ότι τα κόμματα και τα συνδικάτα τα απασχολούσε περισσότερο η αύξηση της εξουσίας τους παρά η προστασία ενός προλεταριάτου που μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπερασπιζόταν μια χαρά τον εαυτό του. Το κόκκινο έγινε ροζ και το ρόδο φυλλορρόησε. Καθώς ο σοσιαλδημοκρατικός ρεφορμισμός γινόταν καπνός, η απάτη του λεγόμενου “κομμουνιστικού” κινήματος κατέρρεε με τη διάλυση της σταλινικής αυτοκρατορίας, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο σε μια πραγματική αποικιοποίηση των μαζών.

 Η ανάδυση και η κυριαρχία μιας οικονομίας κατανάλωσης ήρθαν όντως στην κατάλληλη στιγμή να αντισταθμίσουν τα δυσάρεστα αποτελέσματα της απο-αποικιοποίησης που οι λαοί του τρίτου κόσμου είχαν αποσπάσει διά της βίας.»Ο μύθος της κοινωνίας της ευδαιμονίας, που προπαγανδίζει ο καταναλωτισμός και που καταγγέλθηκε απ’ το Μάη του ’68, αποσυντίθεται σήμερα και συνοδεύει στη χρεοκοπία του τον χρηματιστηριακό καπιταλισμό, που η κερδοσκοπική του φούσκα σκάει και αποκαλύπτει γύρω μας το κενό που δημιούργησε το τρελό χρήμα, το χρήμα που χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή του σε κλειστό κύκλωμα (όχι χωρίς να γεμίζουν στο διάβα του οι τσέπες των μαφιόζων μπίζνεσμαν και των πολιτικών, που μόλις ξαναεκλεγούν θα συστήσουν λιτότητα).»Εν τω μεταξύ το σουπερμάρκετ έγινε το πρότυπο της δημοκρατίας: διαλέγουμε ελεύθερα οποιοδήποτε προϊόν, φτάνει να το πληρώνουμε βγαίνοντας.

Το σημαντικό για την οικονομία και αυτούς που επωφελούνται είναι να μας κάνουν να καταναλώνουμε οτιδήποτε για να ανεβαίνει ο τζίρος. Μέσα στην πελατειακή πολιτική που μας μαστίζει σήμερα, οι ιδέες δεν έχουν περισσότερη αξία από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Αυτό που μετράει για τον υποψήφιο είναι να μεγαλώσει την εκλογική του πελατεία, ώστε να πάνε οι δουλειές του καλύτερα για τα εγωιστικά του συμφέροντα.»

Τι θα πει πραγματική δημοκρατία; Μια συνέλευση πολιτών διαλέγει αντιπροσώπους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις της, τους δίνει εντολή να την εκπροσωπούν και τους ζητάει να δώσουν λόγο για την επιτυχία ή την αποτυχία της αποστολής τους. Όμως, σε τι θα με εκπροσωπούσαν αυτοί που:–κλέβουν τον δημόσιο πλούτο,–χρησιμοποιούν τους δασμούς και τους φόρους των μισθωτών και των μικροεπαγγελματιών για να ξελασπώσουν τις καταχρήσεις των μπάνγκστερ,–διαχειρίζονται τα νοσοκομεία σαν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ασθενείς,–προωθούν τα σχολεία-στρατόπεδα και κατασκευάζουν φυλακές και κλειστά κέντρα αντί να πολλαπλασιάζουν τα μικρά σχολεία,–υποστηρίζουν τις μαφίες των αγροτικών προϊόντων που εκτρέπουν τη διατροφή από τη φύση,–καταστρέφουν τους τομείς προτεραιότητας (μεταλλουργία, υφαντουργία, κατοικία, ταχυδρομεία, μεταφορές, υαλουργία, εργοστάσια αγαθών χρήσιμων στην κοινωνία);»Απ’ την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση πελατείας, είναι η εξουσία, το ψέμα, η απάτη και τα φούμαρα.

 Είναι η περιφρόνηση του φουκαρά που ρίχνει στα χαμένα την εμπιστοσύνη του στην κάλπη χωρίς να σκέφτεται τη χολέρα της απογοήτευσης που, καθώς τον οδηγεί εξαγριωμένο στην τυφλή λύσσα, τον προετοιμάζει για τη βαρβαρότητα του “ο καθένας για πάρτη του” και του “όλοι εναντίον όλων”.»Μα, θα πείτε, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν ξοδεύουν όλοι το χρήμα του φορολογούμενου σε επαγγελματικά ταξίδια, σε έξοδα παραστάσεως, σε διάφορες καταχρήσεις.

 Μερικοί είναι έντιμοι και αφελείς. Σίγουρα, αλλά αυτοί δεν μένουνε καιρό στην αρένα.»Εν τω μεταξύ χρησιμοποιούνται για προπέτασμα από τους διψασμένους για εξουσία, τους άρρωστους για κυριαρχία, τους διαχειριστές της εκλογικής φάρσας, τους προαγωγούς ενός ίματζ που κοτσάρουν παντού χωρίς να φοβούνται τη γελοιοποίηση. Ας μην παρεξηγηθώ: αν και η κοινοβουλευτική δημοκρατία σαπίζει όρθια, δεν προτείνω ούτε να την εξαφανίσουμε ούτε να την ανεχθούμε σαν το μη χείρον.

 Δεν θέλω ούτε το “Βούλωσ’ το!” ούτε το “Μη σταματάς να μιλάς!”. Θέλω να ξαναβρεί η πολιτική το αρχικό της νόημα: τέχνη της διακυβέρνησης της πολιτείας. Θέλω μια άμεση δημοκρατία που να πηγάζει όχι από δαρμένους, προδομένους πολίτες που λένε “καλά είμαι εδώ”, αλλά από άνδρες και γυναίκες που νοιάζονται να προάγουν παντού την αλληλεγγύη και την πρόοδο του ανθρώπου.»Όταν τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά –στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών– αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:–Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.

Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοια χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που επιβάλλει το Κράτος-μπάνγκστερ.

Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των εργοστασίων και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.–Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα.

 (Μην πείτε πως είναι ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)

Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα.–Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις.–Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της αλληλοσφαγής.

Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων, μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής κτλ).

 Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.–Πώς θα προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και συνοικιακών γιατρών.–Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά, τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές δυσκολίες.–Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.–Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα, τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.»

Τότε θα ψηφίσω. Με πάθος!!!»

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος και συντονιστής του Ε.ΠΑ.Μ  Ν.Ιωνίας