Απλά για να καταλάβουμε όλοι πόσο μεγάλη βλακεία είναι αυτό που μας λένε: κόψτε τους μισθούς σας για να γίνετε ανταγωνιστικοί και να βγείτε από την κρίση. Η Ελλάδα δε θα γίνει ποτέ ανταγωνιστική κόβοντας τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, σφαγιάζοντας τα επιδόματα αδείας και τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, κι αφήνοντας τα Ελληνόπουλα να δουλεύουν με βασικό μισθό τα 150 ευρώ (όπως ονειρεύεται η τρόικα).
Όχι, όχι μόνο γιατί οι εργαζόμενοι των 150 ευρώ το μήνα , την ώρα που η τιμή της βενζίνης θα έχει φτάσει τα 2 ευρώ, θα ψοφάνε της πείνας και δε θα έχουν δύναμη ούτε να σηκώσουν το χέρι τους και να δουλέψουν. Αλλά γιατί, πολύ απλά, Η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ. Είναι θέμα παραγωγικότητας. Όχι μόνο της εργασίας, αλλά όλων των συντελεστών της παραγωγής -του κεφαλαίου και των φυσικών πόρων, επίσης- σε συνδυασμό με τις συνθήκες (γραφειοκρατία, διαφθορά κ.λπ.) που δημιουργεί μια οικονομία για την αξιοποίηση των συντελεστών αυτών. Σε ό,τι αφορά το εργατικό κόστος, πάντως, δεν είναι θέμα του τι δίνεις στον εργαζόμενο (σε μισθό), αλλά του τι παίρνεις από αυτόν (σε αποτέλεσμα εργασίας). Αλλιώς, πολύ απλά, θα δίναμε σε όλο τον κόσμο τον ίδιο –κομμουνιστικό- μισθό και θα λύναμε το πρόβλημα.
Διότι, τι λέει το περίφημο μοντέλο ανάπτυξης της Βραζιλίας που –τόσο ανεύθυνα- επικαλούνται ορισμένοι, ως παράδειγμα προς μίμηση; Λέει: δώστε 150 ευρώ στον εργαζόμενο και τότε θα έρθει η τάδε ξένη πολυεθνική, θα παίρνει στη δούλεψή της 6-7 Ελληνόπουλα στο χιλιάρικο και θα έχετε ανάπτυξη. Και θα πανηγυρίζουν οι φωστήρες για την ανάπτυξη αυτή του 5%, την ώρα που ο ελληνικός λαός θα πεθαίνει της πείνας.
Ακόμη και τότε, όμως, μην είστε τόσο σίγουροι ότι θα έρθει έστω κι αυτή η –πληρωμένη με το αίμα του Ελληνα πολίτη- ανάπτυξη… Διότι, για σκεφτείτε το λιγάκι: Τι πάμε να κάνουμε με τους μισθούς της πείνας; Ποιους πάμε να ανταγωνιστούμε; Πάμε να μειώσουμε το εργατικό μας κόστος κάτω από τα όσα παίρνει ο Κινέζος και ο Ινδός; Θα το καταφέρουμε ποτέ αυτό; Είναι δυνατόν; Ή θα καθόμαστε, σα το Χότζα, να κλαίμε πάνω από το μουλάρι, που μόλις το είχε «εκπαιδεύσει» να μην τρώει, πήγε και ψόφησε το αναθεματισμένο;
Και η Βουλγαρία το έχει κάνει. Εχει ισοπεδώσει τους μισθούς, δήθεν για να γίνει ανταγωνιστική. Επειδή της το υπέδειξαν/επέβαλλαν οι ξένοι φωστήρες, δηλαδή. Είδατε εσείς καμιά ξένη επένδυση της προκοπής να πηγαίνει Βουλγαρία; Θα σας απαντήσω εγώ, για να μην το ψάχνετε. Όχι. Γιατί πολύ απλά, η λύση ΔΕΝ είναι οι μισθοί, βλάκα.
Η λύση είναι να δεις τι μπορείς να κάνεις καλύτερα από τους άλλους. Όχι αναγκαστικά φτηνότερα. Το γαλλικό κρασί προφανώς και δεν είναι το φθηνότερο στον κόσμο. Εχει καταφέρει να πείσει, όμως, ότι αξίζει να ξοδέψεις κάτι παραπάνω για να πιεις κρασί τέτοιας ποιότητας. Από την άλλη, το ελληνικό ελαιόλαδο ΕΙΝΑΙ το καλύτερο στον κόσμο. Κι όλο που καταφέραμε να κάνουμε είναι να το πουλάμε χύμα –και σε τιμές εξευτελιστικές- στην Ιταλία, να το εμφιαλώνουν σε όμορφα μπουκάλια οι Ιταλοί και να το πουλάνε –πανάκριβα- σε όλο τον κόσμο.
Γιατί πολύ απλά, η λύση ΔΕΝ είναι οι μισθοί, βλάκα.
Διότι, τι λέει το περίφημο μοντέλο ανάπτυξης της Βραζιλίας που –τόσο ανεύθυνα- επικαλούνται ορισμένοι, ως παράδειγμα προς μίμηση; Λέει: δώστε 150 ευρώ στον εργαζόμενο και τότε θα έρθει η τάδε ξένη πολυεθνική, θα παίρνει στη δούλεψή της 6-7 Ελληνόπουλα στο χιλιάρικο και θα έχετε ανάπτυξη. Και θα πανηγυρίζουν οι φωστήρες για την ανάπτυξη αυτή του 5%, την ώρα που ο ελληνικός λαός θα πεθαίνει της πείνας.
Ακόμη και τότε, όμως, μην είστε τόσο σίγουροι ότι θα έρθει έστω κι αυτή η –πληρωμένη με το αίμα του Ελληνα πολίτη- ανάπτυξη… Διότι, για σκεφτείτε το λιγάκι: Τι πάμε να κάνουμε με τους μισθούς της πείνας; Ποιους πάμε να ανταγωνιστούμε; Πάμε να μειώσουμε το εργατικό μας κόστος κάτω από τα όσα παίρνει ο Κινέζος και ο Ινδός; Θα το καταφέρουμε ποτέ αυτό; Είναι δυνατόν; Ή θα καθόμαστε, σα το Χότζα, να κλαίμε πάνω από το μουλάρι, που μόλις το είχε «εκπαιδεύσει» να μην τρώει, πήγε και ψόφησε το αναθεματισμένο;
Και η Βουλγαρία το έχει κάνει. Εχει ισοπεδώσει τους μισθούς, δήθεν για να γίνει ανταγωνιστική. Επειδή της το υπέδειξαν/επέβαλλαν οι ξένοι φωστήρες, δηλαδή. Είδατε εσείς καμιά ξένη επένδυση της προκοπής να πηγαίνει Βουλγαρία; Θα σας απαντήσω εγώ, για να μην το ψάχνετε. Όχι. Γιατί πολύ απλά, η λύση ΔΕΝ είναι οι μισθοί, βλάκα.
Η λύση είναι να δεις τι μπορείς να κάνεις καλύτερα από τους άλλους. Όχι αναγκαστικά φτηνότερα. Το γαλλικό κρασί προφανώς και δεν είναι το φθηνότερο στον κόσμο. Εχει καταφέρει να πείσει, όμως, ότι αξίζει να ξοδέψεις κάτι παραπάνω για να πιεις κρασί τέτοιας ποιότητας. Από την άλλη, το ελληνικό ελαιόλαδο ΕΙΝΑΙ το καλύτερο στον κόσμο. Κι όλο που καταφέραμε να κάνουμε είναι να το πουλάμε χύμα –και σε τιμές εξευτελιστικές- στην Ιταλία, να το εμφιαλώνουν σε όμορφα μπουκάλια οι Ιταλοί και να το πουλάνε –πανάκριβα- σε όλο τον κόσμο.
Γιατί πολύ απλά, η λύση ΔΕΝ είναι οι μισθοί, βλάκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου