του Γιάννη Σιδέρη
Το χαρακτηριστικό των εκλογών αυτών, πέρα από την πόλωση και την διασπορά του φόβου από τους απερχόμενους εντολοδόχους και το συν αυτώ σύστημα, είναι οι μεταγραφές πολιτικών προσώπων!
Στη γραμμή που χάραξαν οι της «τρόικα» του ΛΑΟΣ, βλέπουμε να πηγαινοέρχονται πολιτικοί γυρολόγοι από κόμμα σε κόμμα, προκειμένου να διεκδικήσουν με μεγαλύτερες πιθανότητες μια θέση στη νέα βουλή!
Ο Οικονόμου η χαρακτηριστικότερη περίπτωση. Προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, πέρασε στην ΔΗΜΑΡ, μετά ανεξαρτητοποιήθηκε και τώρα κέρδισε, δικαίως με την στάση του στο θέμα της προεδρικής εκλογής, εκλόγιμη θέση στο επικρατείας της ΝΔ!
Αλλά, δεν είναι μόνο κάποια πολιτικά πρόσωπα που μεταφέρουν το κοινοβουλευτικό τους σαρκίο σε οποιοδήποτε κόμμα, προκειμένου να διασωθούν πολιτικά. Είναι και κόμματα τα οποία, βλέποντας το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται με την διαφαινόμενη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, παίρνουν αντίστοιχη στάση, ώστε να διεκδικήσουν ρόλο στο αύριο!
Πρώτο και καλύτερο, πιο άλλο άραγε, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου! Συνηθισμένος ο αρχηγός του σε κινήσεις πολιτικού οπορτουνισμού, δεν διστάζει να παίρνει αποστάσεις από το κόμμα με το οποίο συγκυβέρνησε για χρόνια και να προσεγγίζει, μέσω της ρητορικής του φυσικά, το κόμμα με το οποίο βρισκόταν απέναντι όλο αυτό το διάστημα!
Όσο για το νεοσυσταθέν κόμμα του ΓΑΠ, φαίνεται πως ιδρύθηκε μόνο και μόνο για προσωπικούς λόγους από τον πρώην πρωθυπουργό, μια και στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν πρόκειται να είχε κανένα ρόλο! Νά ‘σου λοιπόν και ο ΓΑΠ στο προσκήνιο και πάλι διεκδικώντας την ψήφο του λαού, λες και έχει να κομίσει κάτι νέο! Παρόλα αυτά, με ρητορική που τείνει προς τον αντιμνημονικό πόλο(!) προσπαθεί να ξαναμπεί στο κάδρο!
Το Ποτάμι, σκουπίζοντας κάποιους αποχωρήσαντες από την ΔΗΜΑΡ και τον πανταχού παρών Τατσόπουλο, ένα άνευρο και ασπόνδυλο κόμμα κατασκευή των Μίντια, στοχεύει περισσότερο στους απολιτίκ πολίτες και ιδιαίτερα σε νέες γυναίκες μια και πρόκειται για την κατηγορία εκείνη που έχει μεγαλύτερη σχέση με το λάιφ στάιλ. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα «μορφωμα» που προσπαθεί να εξελιχθεί σε ένα ακόμη εκλογικό ανάχωμα, ώστε να εγκλωβίσει έναν αριθμό ψηφοφόρων.
Το όλο σκηνικό θυμίζει κάτι ανάμεσα σε κακοπαιγμένη κωμωδία για τον λαό και σε τραγωδία για τους πρωταγωνιστές σαλτιμπάγκους της πολιτικής.
Ότι και αν κάνουν, όσο κι αν ανακατέψουν την τράπουλα με τα ίδια φύλλα, ο λαός γνωρίζει τον πολιτικό αριβισμό, την απίστευτη αμετροέπεια και θρασύτητα των σαλτιμπάγκων. Ακόμη και αν κάποιοι από αυτούς εκλεγούν από ένα (αφελές;) τμήμα του εκλογικού σώματος, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους έχει ήδη κατατάξει εκεί ακριβώς που τους αξίζει.
Ακόμη και αν κάποιοι σαλτιμπάγκοι δε, βρεθούν στη νέα βουλή, ο λαός τους έχει ήδη απαξιώσει.
Γιατί οι σαλτιμπάγκοι, ως πλανόδιοι γελωτοποιοί, με φάρσες και κωλοτούμπες προκαλούσαν το γέλιο στο λαό, προσδοκώντας κάποιο αντάλλαγμα.
Η διαφορά με τους πολιτικούς σταλτιμπάγκους είναι ότι, πέρα από γέλιο, προκαλούν και την οργή του λαού, πράγμα βέβαια που ουδόλως τους απασχολεί μέσα στην ανησυχία τους να μην βρεθούν έξω από το κάδρο!
Αυτό ακριβώς δεν έχουν εκτιμήσει όπως θα έπρεπε. Γι’ αυτό και θα το πληρώσουν.
Γι’ αυτό και η ιστορία θα τους καταγράψει ως ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΥΣ.
Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας, και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου